CREF Methode behandelaar Paardencoach Sacha

Van Angst naar Vertrouwen
Praktijkvoorbeeld van Angst naar Vertrouwen

Josje (is een verzonnen naam i.v.m. privacy) kampt met angstklachten. Haar angst komt voort uit ervaringen welke ze heeft meegemaakt in haar leven. Volgens haar is het haar eigen schuld en haar zelfbeeld is laag.

Ze loopt naast Winner in de bak en als hij briest verstijft Josje. Ze denkt dat dit met haar te maken heeft omdat hij haar niet mag. Als ze verder lopen, snijdt Winner haar af, hij trekt haar mee waardoor Josje al struikelend achter hem aan hobbelt. Dan gaat hij op haar tenen staan. Dit vindt ze echt niet erg hoor, het deed niet zoveel zeer… Als ik haar vraag om met Winner van pion A naar pion B te stappen is het zielig voor Winner omdat hij dit misschien wel niet wil en zij hem daartoe dwingt. Josje past zich helemaal aan of dit nu zeer doet of niet.

Als je beschadigd bent door gebeurtenissen uit het verleden (beschadigd innerlijk kind) kun je uit balans raken. Deze beschadigingen kunnen angst, pijn, verdriet, eenzaamheid en onzekerheid veroorzaken. Dit maakt bijvoorbeeld grenzen aangeven lastig.

Overlevingspatronen
Een overlevingspatroon is niet bewust ontstaan maar zijn ingesleten patronen waar we niet voor gekozen hebben, we hoeven er ook niet over na te denken. Wel kunnen ze (emotionele) problemen in ons dagelijks leven, werk en relaties veroorzaken. Gedrag en patronen ontstaan al vanaf je prille start! Een overlevingspatroon is een reactie van jou op een bepaalde situatie. Je hebt ze om jezelf te beschermen, je handelt op een manier die goed is voor jou. Dit kan later een belemmering worden omdat het je dan niet meer dient.

Basisbehoeften
Als basisbehoeften van een kind niet voldoende worden vervuld, ontstaan overlevingspatronen om te kunnen overleven. Als volwassene zijn we in staat om onszelf te helen als we daarvoor de verantwoording en zorg op ons nemen. Josje had de moed en bereidheid om hiermee aan de slag te gaan en heeft al een poosje sessies (met en zonder paarden) meegemaakt.

Josje loopt weer in de bak met Winner en hij loopt rustig met haar mee. Hij stapt iets naar binnen en ik zie dat Josje haar hand liefdevol op zijn hals legt en zo de afstand bewaart en Josje haar ruimte inneemt. Ze kijkt naar haar voeten en dan weer naar Winner, ze loopt bewust langzaam en precies tegelijk zetten ze een stap naar voren. Daarna volgt hij haar door de hele bak. Winner zucht en briest en ik zie een glimlach op het gezicht van Josje. Ze gaan stilstaan en Josje slaat een arm om Winners hals en duwt haar gezicht in zijn vacht.

En ik .. ik keek en genoot, that’s it…. wat een stappen heeft deze vrouw gezet
(letterlijk en figuurlijk).


Liefs, Sacha

Kotsmisselijk

Met de CREF Methode kijken we verder dan de herinnering die een persoon heeft met zijn hersenen. De periode in de baarmoeder is zo belangrijk! Als emoties niet verwerkt worden, worden ze fysiek opgeslagen in het lichaam als celgeheugen. Dit maakt dat je daar in het dagelijkse leven last van kunt hebben, terwijl je niet bewust bent van de oorzaak. Wij gaan terug naar deze periode d.m.v. regressie. Hier een praktijkvoorbeeld van Petra (ik noem haar om privacyredenen anders). Ze heeft haar ervaring opgeschreven (en ik mocht het plaatsen):

Tijdens de regressie ben ik teruggegaan naar mijn periode in de buik van mijn moeder en mijn geboorte. Ik lag met mijn ogen gesloten. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nogal sceptisch instond…

Tijdens deze meditatie ging ik eerst terug naar mijn kindertijd, daarna ging ik terug naar de periode in de buik. In de baarmoeder was het blauw/zwart. Ik vond het donker en hoorde harde geluiden. Daarnaast vond ik het krap en had ik ook hoofdpijn.
Het was zo raar, want op het moment dat we naar mijn geboorte toegingen werd ik zo ontzettend duizelig. Eerst wilde ik er geen aandacht aan geven, maar ik kon het niet negeren. Het werd zo ontzettend heftig, ik werd kotsmisselijk, ik wist echt niet wat mij overkwam. Ook kreeg ik het heel erg benauwd. Dit is terug te voeren naar mijn lage hartslag. Toen ik eenmaal geboren werd, zag ik licht. Ik vond het fijn om uit de buik te zijn en de kamer voelde als een warme zomerdag. Bij mijn ouders liggen vond ik fijn. Ook heb ik een tekening gemaakt van hoe het was in de baarmoeder.

Na haar regressie vertelde Petra dat ze na haar geboorte in het ziekenhuis moest blijven omdat ze alleen maar spuugde…’ en ook dat ze bang was voor alle nieuwe dingen.
En zo sprak haar lichaamsgeheugen..

Nog sceptisch? nee hoor 

Liefs, Sacha

Liefdesverslaafd

“Je bent de eerste die zegt: je kunt er niets aan doen…” zei hij enigszins verrast, Paul een man van tegen de vijftig zit tegenover mij aan tafel in mijn praktijk. Hij ervaart veel onbalans en angst in zijn leven als het gaat om relaties, het is best een zooitje. Hij is geadopteerd. Dan mag je van geluk spreken toch? Dat er ouders voor je zijn die jou opvangen en bereid zijn jou een thuis te geven? Dan mag je wel dankbaar zijn, want je was al als baby geadopteerd en wat weet je nog van die tijd? ….

Hij werd afgestaan door zijn moeder die te jong was en door haar ouders werd gedwongen om hem af te staan. Ze gaat in tegen haar biologie, hij was niet welkom bij zijn familie. Voor hem is deze verlating levensbedreigend, want: hoe kan hij overleven zonder zijn moeder?
In de baarmoeder ervaarde hij als baby al stress, angst en de emoties van zijn moeder. En na de geboorte werd hij i.p.v. op zijn moeders borst bij te komen van ‘de reis’ en haar warmte en haar liefde te ontvangen, weggebracht. Zijn leven is begonnen met een trauma, dit kan hij zich niet herinneren maar alles is opgeslagen in zijn celgeheugen.

Natuurlijk heeft hij hunkering naar liefde en hechting maar zijn brein vertelt hem (elke keer): ‘Dit is niet veilig!’ Want als zijn moeder hem al verlaat zullen anderen dat zeker doen!

Zijn reis werd het helen van zijn beschadigde innerlijk kind.
(Om privacyredenen is de naam van de persoon veranderd).

Liefs Sacha